RAG Episode 1 Een kleine kamer, weinig fantasierijk ingericht. Een verdorde yucca in een plastic pot, een Rembrandt- reproductie in een lelijke houten lijst, een metalen archiefkast vol ordners en een flink bureau op een goedkoop, asgrijs tapijt. De neergelaten luxaflex trilde onder de aanraking van een zuchtje najaarswind, dat door het openstaande raam binnenkwam. Het felle zonlicht, dat in smalle strepen binnenviel, benadrukte ieder stofje, iedere oneffenheid. De man achter het bureau leek niet geďnteresseerd in zijn twee gasten. Geroutineerd stelde hij de vragen en schreef de antwoorden op, zonder ze afgewacht te hebben, zonder zelfs van zijn papier op te kijken. Toen hij zich uit zijn comfortabele bureaustoel verhief en zijn gasten ieder een aparte ruimte binnenleidde, verdween de zon achter een zwarte wolk. De man nam weer plaats aan zijn bureau, schoof een microfoon naar zich toe en plaatste een hoofdtelefoon op zijn hoofd. Hij schoof twee formulieren naar zich toe en maakte op elk ervan een korte notitie. ‘We gaan beginnen,’ sprak de man schor en nauwelijks hoorbaar door de microfoon. Hij schraapte zijn keel. ‘We gaan beginnen,’ herhaalde hij. Buiten begon het zachtjes te regenen. De nacht had zijn sfeervolle duistere sluier uitgeworpen over de stad. Lantaarnpalen gaven de in en in verlaten straten een schemerige glans en de nachtelijke stilte hield een eventueel op straat verkerend levend wezen in zijn macht. Voorzichtig schuifelde een zwerver een portiek binnen, bang om door een onbekende nachtelijke kracht uit zijn vredig bestaan gerukt te worden. Dit was een nacht in een stad, waar het uitgaansleven langzaam gedoofd was, en waar geen enkel normaal persoon meer wakker was. De huizen hulden zich in donkerte. Alhoewel? Daar, twee hoog, in dat steegje. Daar brandde licht. Het zou wel weer zo’n computerfanaat zijn. Zo iemand als Vincent. Vincent drukte menig peukje uit in de overvolle asbak naast zijn computersysteem. Onverstoorbaar bracht hij dagen en nachten achter het beeldscherm door. Zonder zich de nodige momenten van rust en slaap te gunnen, werkte zijn geest op volle toeren, ratelden zijn vingers over het toetsenbord en tuurden zijn ogen naar de kleine letters op het scherm. Als het net het web was, voelde hij zich de spin, en het rag was zijn houvast. Was hij een verlengstuk van het systeem of was het systeem een elektronisch weefsel, dat hij behendig bestuurde vanuit zijn snelle vingers? Even verliet Vincent zijn bureau op zoek naar een kop sterke koffie in de keuken van zijn rommelige etage. Met lauwe koffie en daarin nauwelijks opgeloste suiker nam hij weer plaats achter het computermeubel. Wat was dat op het scherm? Trager dan gebruikelijk vormden zich de contouren van een Internetpagina. Vreemd, dacht Vincent. Had ik hierom gevraagd? Vincent nam een flinke slok koffie en bekeek het scherm nu met meer aandacht. In het midden een hem onbekend, intrigerend symbool. Daarboven in sierletters de tekst: "Cinco de Mayo." Cinco de Mayo? Vincent greep zijn muis en klikte voor meer informatie. Er gebeurde echter niets. In plaats daarvan verkondigde zijn scherm nog steeds hardnekkig: "Cinco de Mayo." Een roerloos icoon, rechtsboven in het scherm, vertelde hem dat verder proberen nutteloos was. Na enkele seconden en een roffel op zijn toetsenbord trok Vincent een conclusie. Hij hangt weer. Vincent startte zijn systeem opnieuw en terwijl het modem krassend in aktie kwam keek hij even op de klok. De kleine wijzer was de vier al voorbij. Geeuwend wachtte hij op de voltooiing van de opstartcyclus. Even staarde hij naar de achterkant van zijn oogleden. Een korte piep blies hem wakker. Met een verzwaard hoofd aanschouwde hij het scherm: "Cinco de Mayo." Vincent wreef in zijn omwalde ogen en besloot de tergende slaapaanvallen nu geen weerstand meer te bieden. Hij strompelde naar een stoel en viel daarop in een diepe slaap. Vincent sliep niet lang, zoals wel vaker. En het eerste waar hij na het ontwaken zijn aandacht op richtte was, eveneens zoals wel vaker, zijn computer. Oké, realiseerde hij zich, nog half slaapdronken, hij had het systeem niet uitgezet, voordat hij in slaap viel, maar wat erger was: het modem stond nog aan. Zijn telefoonrekening zou nu nog hoger uitvallen, komende maand. Met het krieken van zijn bewustzijn drongen ook de mysterieuze afbeelding en de vreemde tekst op het beeldscherm zich weer op.