Deze zestiende Papenmuts sessie is dus werkelijk de allerlaatste Paap.
Aanwezig waren: (vrijdagmiddag half een) Antal en ik (Antal kwam op het moment dat ik het luik aan de achterkant van Tokio bijna geforceerd had, noodzakelijk omdat de Paap niet meer afgesloten maar dichtgetimmerd wordt). Rond een uur of drie was Peter ook aanwezig en 's avonds laat Jeanot. Riet voegde zich 's middags bij het gezelschap en bleef tot half twee 's nachts. De vrijdag stond in het teken van het klootschoppen, de avond was gereserveerd voor het beluisteren van "De Toren van Ixelph", een op band ingesproken "sprook" van de handen van Tim en Femke. Na een redelijke nachtrust, genoten van half vier tot half elf, kwamen ook Femke en Tim aan, op zaterdag dus. Amper hadden we ontbeten of de padluizen kwamen de Paap konfiskeren, en ditmaal mochten we toch wel van een werkelijke invasie spreken: een man of 25 waren er toch zeker. Op 1 juli a.s. wordt de Paap aan Staatsbosbeheer overgedragen. Naar verwachting laten ze er geen gras over groeien en gaat het huisje binnen een tijdsbestek van enkele weken tegen de vlakte. Het besef, dat ik dit nu zit te schrijven tijdens het allerlaatste Paap-haardvuur, dringt nauwelijks door. Een mooie toevalligheid is wel, dat tijdens de laatste Paap de eerste Sytze roman werd gepresenteerd. Het jaar 1996 zal dan ook een keerpunt voor Sytze blijken te zijn. Morgen (zondag, eigenlijk vandaag) rest ons nog het afscheid, het vertrek. Geen Open Papen meer, geen Half-Open en Open-Dicht Papen meer, helemaal niets meer, een lege plek, waarvandaan hooguit nog de klootschop-aftrappen zullen worden genomen, in de toekomst. Want klootschoppen blijft, als erfenis van een hele bijzondere periode. Zandvoort, 23 juni 1996, 00:31 uur. De Papenmuts werd in september 1996 met de grond gelijk gemaakt. Ga naar