Webber. Dat lijkt de kleuring gegeven aan de Paapsessie '95. Na het lezen van het Sytze Backer interview (het tweede in zijn soort) begrijp ik welke invulling er aan deze term gegeven moet worden. Sytze Backer lijkt zich gevonden te hebben in het digitale, cyberspace. Maar Sytze houdt zijn wortels in de natuur, biospace. Het is het eerste wat me opvalt: een terminal met bijbehorend infuus geplaatst in een van de laatste resten oorspronkelijker leven. Het onthaal is vriendelijk, de sfeer gemoedelijk. Voor mij een eerste kennismaking, al was ik toch uitvoerig voorgelicht door Tim.
Webber. Er wordt al snel geklootschopt. Dit gebeuren lijkt een van de pijlers van de Paapsfeer te zijn (een andere is de literatuur; maar de grootste kwast wordt in een soort humanistisch latinisme- hoe gekunsteld schijnt deze omschrijving me toe, het moet welhaast op de lachspieren wekken- gedoopt, daar de sfeer me bij vlagen doet denken aan de verhalen uit de Latijnse les over vrijbuitende literatoren). De haast wetenschappelijke, laat het 'haast' maar weg, aanpak van deze curieuze discipline omhelst het jongensachtige en dat maakt het tot een zeer aangename sport. Hoogst amusant is het jargon, dat zich bij mij later manifesteerde buiten de oorspronkelijke context. Aankomend op de KUB berijd ik een brede strook, waarnaast twee smallere lopen. Een jongen fietst van de brede naar de (rechter) smalle strook en ik denk: 'Hé, die neemt de byway...'. Laat ik de romantiek niet vergeten, de romantiek verweven in de pijlers die ik eerder al noemde. Deze doet zich 's avonds het sterkste gelden. Sytze bijt de spits af met een passage uit Amoebe 10 (als ik me goed kan herinneren). Het staat 'de rest' (Femke, Tim, Antal en mij) vrij te reageren in de Paapsfeer: het thema mag aansluiten, maar kan net zo goed evenredig oppositioneel zijn aan het eerder gelezene. Dit reactieproces zet zich de rest van de avond voort en sluit af met Mertens, die de eenheid breekt behalve bij Femke en Tim, want bij hen wordt de eenheid juist versterkt (of moet ik zeggen: teruggebracht tot twee en naar en hoger niveau getild. De Paapkracht lijkt een samensmelting van tegendelen te zijn!).
Webber. Ik ben vergeten te vermelden hoe Amoebe 10 zijn intrede maakte. Antal, Tim, Femke en ik werden een ruimte in gedirigeerd in afwachting van een Sytze Statement. In deze ruimte lag een lopende recorder. Tim ontmaskerde deze intrigant bijzonder snel, wat me doet vermoeden dat hij de heren, zeg maar Sytze, kent als zijn broekzak. Enfin, na eindeloos wachten liepen we naar buiten, waar het Sytze Statement belichaamd op ons lag te wachten.
Webber, mijn dronk uit de Paap bedroeg een teug. Hopelijk word ik nog eens in de gelegenheid gesteld de hele fles te drinken.